-پاسخ آیت الله سیستانی درباره لباس مشکی در محرم وصفر
-پاسخ آیت الله خامنه ای درباره افطار کردن با تربت امام حسین علیه السلام
-دست زدن همراه با شادي و خواندن و ذكر صلوات بر پيامبر اكرم و آل او(ص) درجشن هايي كه به مناسبت ايام ولادت ائمه(ص) و اعياد وحدت و مبعث برگزار مي شود چه حكمي دارد؟ اگر اين جشن ها در مكانهاي عبادت مانند مسجد و نمازخانه هاي ادارات و يا حسينيه ها برگزارشوند، حكم آنها چيست؟
-پاسخ آیت الله شبیری زنجانی درباره جشن عروسی در ماه محرم وصفر
-پاسخ آیت الله مکارم شیرازی درباره اصلاح و آرایش در ماه های محرم و صفر
-پاسخ آیت الله روحانی درباره جنگ عایشه با امیرالمؤمنین (علیه السلام) از همه گناهان بدتر بود
-پاسخ آیت الله جوادی آملی درباره نماز روز عید غدیر
-پاسخ آیت الله جوادی آملی درباره نماز عید غدیر
-پاسخ آیت الله حکیم در باره افضل بودن حضرت علی علیه السلام از بقیه ائمه وپیامبران
-پاسخ آیت الله وحید خراسانی درباره سیگار کشیدن در ماه رمضان

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:14231 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:2

كارفرما لدر را در اختيار راننده بدون پروانه قرار مي دهد و در حين كار يك نفر به وسيله لودركشته مي شود، كارشناس علت مرگ را 35% منتسب به كارفرما و 65% منتسب به راننده لدر (كارگر)اعلام مي كند، اين در حالي است كه ماده 95 قانون كار مقرر مي دارد: مسؤوليت اجراي مقررات وضوابط فني و بهداشت كار بر عهده كارفرما يا مسؤولين واحدهاي موضوع ذكر شده در ماده 85 اين قانون خواهد بود. هرگاه بر اثر عدم رعايت مقررات مذكور از سوي كارفرما يا مسؤولين واحد، حادثه اي رخ دهد، شخص كارفرما يا مسؤول مذكور از لحاظ كيفري و حقوقي و نيز مجازات هاي مندرج در اين قانون مسؤول است .
آيا با صراحت قانون مبني بر مسؤوليت 100% كارفرما يا مسؤول واحد، مي توان قاعده تسبيب ومباشر را در مورد مذكور پذيرفت ؟
با توجه به طبيعت قانون كار كه امري است ، صراحت قانون معيار عمل قضات محترم مي باشد و نهايت اين كه اگر كارفرما ديه كامل را بپردازد، مي تواند به استناد نظريه كارشناس با تقديم دادخواست تقاضاي مطالبه 65% ديه را از كارگر بنمايد. بنابراين مي توان نظريه كارشناس را به علت تباين با قانون ، نپذيرفت و حكم پرداخت ديه كامل توسط كارفرما را صادر نمود. النهايه قانون كار به علت عدم تأمين نظر فقهاي محترم شوراي نگهبان ، در تاريخ 1368/12/14 به تصويب مجمع تشخيص مصلحت نظام رسيد; بنابراين در هنگام تعارض بين قواعد شرع با قانون كار، صراحت قانون كار حاكميت دارد.
در مسأله مورد نظر، مقررات مربوط به صلاحيت رانندگي لدر توسط كارفرما رعايت نشده است و قانون كاربه صراحت كارفرما را مسؤول عمل غير مي داند، چه بسا با قواعد شرع ناسازگار باشد. درخصوص اينكه قانونگذار كارفرما را مسؤول دانسته است ، به منزله عدم تقصير راننده نيست و در صورت طرح دعوا توسطكارفرما عليه كارگر (راننده ) قاعده تسبيب و مباشر و تقسيم مسؤوليت بين آن دو مؤثر مي باشد، و لذا استناد به قاعده كلي تقسيم مسؤوليت با مشكل مواجه نيست . ولي در ديد اول و از منظر قانون كار، كارفرما 100%مسؤول است مگر اين كه خطاي كارگر وفق بند 2 ماده 95 قانون كار محرز شود.

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.